بیماری غربزدگی
غرب زدگی میگویم همچون وبازدگی. و اگر به مذاق خوش آیند نیست بگوییم همچون گرمازدگی یا سرما زدگی؛ اما نه. دست کم چیزی است در حدود سن زدگی. دیده اید که گندم را چه طور می پوساند؟ از درون. پوسته ی سالم برجاست؛ اما فقط پوست است، عین همان پوستی که از پروانه ای بر درختی مانده. به هر صورت سخن از یک بیماری است. عارضه ای از بیرون آمده و در محیطی آماده برای بیماری رشد کرده.
یکی غرب و دیگر ماکه غرب زده ایم. ما یعنی گوشه ای از شرق به جای این دو سر، بگذاریم دو قطب. یا دو نهایت. به جای غرب، بگذاریم محدوده ی تمام اروپا و روسیه ی شوروی و تمام امریکای شمالی؛ یا بگذاریم ممالک مترقی، یا ممالک رشد کرده، یا ممالک صنعتی، یا همه ی ممالکی که قادرند به کمک ماشین، مواد خام را به صورت پیچیده تری درآورند و همچون کالایی به بازار عرضه کنند و این مواد خام، فقط سنگ آهن نیست، یا نفت، یا روده، یا پنبه و کتیرا، اساطیر هم هست، اصول عقاید هم هست، موسیقی هم هست .
و ما که جزوی از قطب دیگریم، بگذاریم آسیا و افریقا، یا بگذاریم ممالک عقب مانده، یا ممالک در حال رشد، یا ممالک غیر صنعتی، یا مجموعه ی ممالکی که مصرف کننده ی آن مصنوعات غرب ساخته اند. مصنوعاتی که مواد خام شان – همان ها که برشمردم از همین سوی عالم رفته. یعنی از ممالک در حال رشد نفت از سواحل خلیج، کنف و ادویه از هند، جاز از افریقا، ابریشم و تریاک از چین، مردم شناسی از جزایر اقیانوسیه جامعه شناسی از افریقا. و این دوتای آخر از آمریکای جنوبی هم ؛ به هر صورت هر چیزی از جایی و ما در این میانه ایم. با این دسته ی اخیر، بیشتر نقاط اشتراک داریم تا حدود امتیاز و تفریق . . . ادامه ی مطلب
منبع : کتاب غربزدگی مرحوم جلال آل احمد
